सत शुद्ध अंत:करणाने प्रेरित होऊन सद्गुरु चरणांवर बहाल केलेली सेवा थोडी का असेना ही पूर्णत्वाने रुजू आहे. हे करताना सेवेकरी, आतून आणि बाहेरून हेलावून गेला पाहिजे. करायचे म्हणून करायचे, हे ओझे म्हणून ठेवले आहे, म्हणून करायचे, तर हे केलेले चरणांवर रुजू होत नाही. पण, अंतःकरणापासून आपण केले, तर ते प्रेमभराने रुजू करावे लागते. सद्गुरूपद हे असे आहे. त्यांना काय पाहिजे, हे सेवेकऱ्याने जाणवयाचे असते.
गुरुपौर्णिमेच्या शुभ दिनाचे महत्त्व ज्या सेवेकऱ्याने ओळखले, जाणले त्याला सत सेवेकरी हे नामभिधान आहे. गुरुमुखातून मिळालेला उपदेश, ज्यांच्या रोमारोमातून भिनला आहे, त्यांच्यासाठी हा शुभदिन “गुरुपौर्णिमा” आहे. सद्गुरु मुखातून, सेवेकऱ्याकडून पूजेची अपेक्षा नसते, पण ते सेवेकर्‍यांनी जाणवयाचे असते.
आसनाचा सेवेकरी झाल्यानंतर, प्रथम सद्गुरुमय व्हावे लागते. सेवेकरी सद्गुरू चरणात लिन होणे म्हणजे काय? तर सर्वस्व स्थुल, सूक्ष्म, कारण, महाकारण सद्गुरुना अर्पण करणे. मग शेवटी काय राहते? तिच सद्गुरु चरणात लिन होऊन शुद्ध अंत:करणाने केलेली सेवा, ही रुजू असते. (पुढे सुरु….२)©️