आपण सेवेकरी आहोत. आपण किंवा इतर मानव ज्योती काय करणार आहोत? सेवेकऱ्यांने एकच अर्पण करावयाचे, जी अखंड भक्ती, तिच मालकांच्या चरणांवर ऋजू होते. दुसरे काय अर्पण करणार? मालिक कशाला भुकेलेले आहेत? एकच अखंड नाम! सत् भक्ती तिच करावयाची असते.
आपले सेवेकरी काय म्हणतात, “मी सर्वस्व अर्पण केले…
Admin
समर्थ रामदास स्वामी –संसार –
संसार त्रिगुणात्मक आहे. त्या संसारात राहूनच सगुनाचे सार घेणे. याचेच नाव संसार होय. याच्यातच सदगुरू पूर्णपणे भरलेले आहेत. याच्या निराळा संसार नाही. सद्गुरु सुद्धा संसारमय आहेत. ज्याने संसार नीटनेटका केला, त्याला परमार्थ साधता येतो.
संसार हा मार्ग आहे. त्या मार्गातूनच निर्गुणाचा शोध घ्यावयाचा. ते शोधण्यासाठी संसाराचा सार घ्यावयाचा असतो.…
अलख - तुम्हीं प्रथम आपल्या गुरूंचे दर्शन मिळविले तरच पुढे मार्ग मिळेल. गुरू दर्शन सोपे नाही. गुरू दर्शन हाच शेवट मुक्तीचा मार्ग आहे. ज्याने मिळविले, तो धन्य होय. त्यानेच मानव जन्मात येण्याचे सार्थक केले असे होईल.
मानव हा कसा असतो? त्याला माया हवी असते. कितीही वळण घालण्याचा…
अलख - आपल्या दरबारची चार तत्वे आहेत. जो बोल काढला, त्या बोलाला महत्व आहे. तो सत् करा. जी कृती हाती घेतली, ती पूरी करा. ते न करता, सेवेकरी दुसरेच करतो. जे गुरू, ज्यांचा शिरी हस्त पडला, त्यांनी मार्ग दाखविला, त्यांची ओळख ठेवणे, त्यांना पाहणे कठीण तितकेच सोपे देखील आहे. पण कसे? त्या मार्गाने गेलात तर!…
अलख – नामस्मरणात बसल्यानंतर, अखण्ड नाम चालू असताना मन मायावी जाळ्यात गुंतवले तर त्याला अर्थ नाही. असे नामस्मरण मालकांच्या चरणांवर रूजू होईल काय? तासन् तास बसण्यापेक्षा पाचच मिनिटे बसा. सर्वस्व विसरा. मालिक आणि मी, बाकी काही नाही. अशा तऱ्हेने बसलात तर होईल. तासन् तास बसून, दुनियेच्या वदघटित मन गुंतवणे, विचार करणे, त्या नामाचा उपयोग नाही.…
सेवेकऱ्याचे भोगत्व जोपर्यंत शिल्लक आहे, तोपर्यंत त्याला ते भोगत्व भोगू दिले जाते. माझ्या हातून काही चुक झाली नाही, असे म्हणणारा सेवेकरी किती महान असला पाहिजे? साधी चुक कबुल करण्यास केवढा अट्टाहास. सेवेकरी आपल्या कर्तव्यात आड मार्गानें जातात आणि भोगत्व भोगतात.
चुकीचे क्षमत्व आणि चुक, सेवेकऱ्याच्या मुखातून कबुल झाली पाहिजे. त्याशिवाय सदगुरु क्षमत्व नाही.…
त्याने (एकलव्याने) प्रतिमा जागृत केली. त्याच्यात अफाट गुरुभक्ति निर्माण झाली आणि तो एक आदर्श सेवेकरी झाला. त्याप्रमाणे व्हावयास पाहिजे. त्याने अहोरात्र काबाडकष्ट करून, विद्या संपादन केली. त्याने सद्गुरू मुखातून अमोल बोल आल्यामुळे हे केले. सत सेवेसाठी सत् सेवेकरी आपल्या प्राणाचीही पर्वा करीत नाही. अंगठा घेऊन काय करावयाचे होते? पण द्रोणाचार्यांना सत् किती आहे, हे पहावयाचे…
सेवा आणि सेवेकरी म्हणजे काय? ती कशी करावयाची? सेवेकरी आपल्या सद्गुरूंना देऊन देऊन काय देणार आहे? सद्गुरुनी काय अपेक्षा केली तेव्हा गुरुतत्त्व हे असे आहे त्याचा अंत:पार नाही. त्यांच्या मुखातला एक कण जरी झेलला, तरी तो सेवेकरी भाग्यवान आहे. एकच, गुरुतत्त्व आणि सेवेकरी यांचे महत्त्व पुराण काळापासून या भारतात आहे. त्याचे एक उदाहरण देत आहे.…
सत शुद्ध अंत:करणाने प्रेरित होऊन सद्गुरु चरणांवर बहाल केलेली सेवा थोडी का असेना ही पूर्णत्वाने रुजू आहे. हे करताना सेवेकरी, आतून आणि बाहेरून हेलावून गेला पाहिजे. करायचे म्हणून करायचे, हे ओझे म्हणून ठेवले आहे, म्हणून करायचे, तर हे केलेले चरणांवर रुजू होत नाही. पण, अंतःकरणापासून आपण केले, तर ते प्रेमभराने रुजू करावे लागते. सद्गुरूपद हे…
अघोर भक्तिने जातो, त्याला नमस्कार चमत्कार पाहायला मिळतात. तो सतापर्यंत येऊ शकत नाही. कारण इंद्रियाना वळण सत् पाहिजे. मग वागणूक कशी ठेवली पाहिजे? सत् भक्ताचे कर्तव्य कोणते आहे? घाबरू नका, उत्तर द्या. खेळीमेळीचे वातावरण आहे, तेव्हा निष्कारण वेळ घालविण्यापेक्षा अखंड तिजोरीत रममाण झाला, मग प्रकाश लांब आहे का? मग तुमची इंद्रिये इकडे तिकडे का बोकाळतात?…
श्री समर्थ मालिक–पडीले वळण इंद्रिया सकळा ! भाव तो निराळा नाही दूजा !!
इंद्रियाना वळण कसे आणि कोणत्या रितीचे आणि कोणत्या रितीचे नाही हा प्रश्न आहे. जी ज्योत भक्तित, सद्गुरु चरणात लिन झाली असेल, त्याच्या इंद्रियाचे वळण कसे असते म्हणून त्यांनी सांगितले? पडीले वळण इंद्रिया सकळा ! त्याला जिकडे पहावे तिकडे सतच सत् विखुरलेले दिसत…
अलख – चार दिशांना चार दरबार ! या चार दरबारांपैकी हा एक दरबार आहे. याच दरबारात (सताचे) प्रत्यक्ष येणे असते. येथेच अमौलिक बोल आपणाला ऐकावयास मिळतात. ते बोल जतन करून ठेवा. दरबारातून गेल्यानंतर, ते बोल विसरू नका. त्यांची आठवण ठेवा. स्वतःमध्ये असणारा अहंपणा, मी-तू पणा नाहीसा करा. सर्वजण बहीण - भावंडाप्रमाणे वागा ! शेजाऱ्यासारखा दूजा…