सद्गुरुं शिवाय स्वःप्रकाशाची दिशा सांपडणार नाही, तर मुक्ती मोक्ष कुठचा? सद्गुरु शिवाय तरणोपाय नाही. गुरु आणि सद्गुरु यामध्यें अंतर आहे.

सत् हे फार अचल आहे. त्याचा कोणीही अजून अंत घेतलेला नाही, घेणे शक्य नाही आणि घेऊ शकणार नाही. असे हे परम् निधान आहे. यांना ना आदि, ना मध्य आणि ना अंत, असे हे परमतत्व सर्व ठिकाणी व्यापक असूनही अलिप्त आहे. तेव्हां मानवांनी सद्गुरु हे काय तत्त्व आहे? याचा प्रथम अनुभव घ्यावयास पाहिजे. त्याठिकाणी मनाची चलबिचल न करता ठाम व सत् शुद्धवृत्तीने व सद्भावनेने रत झाले पाहिजे. तरच त्या सताचा शोध लागेल. म्हणूनच अशांची भक्ती करणे ही महान तपःश्चर्या आहे.

भक्ती ही प्रत्यक्ष परमेश्वराने मनुष्य प्राण्याच्या उध्दारासाठी, सद्गुरुंच्या मुखाने देणगी म्हणून दिलेली भेट आहे. कारण ८४ लक्ष योनीं मध्ये, मानव योनी श्रेष्ठ आहे. मानव योनीतच सताची ओळख होते. म्हणून सहज, साधारण नाम म्हणजेच भक्ती. ते नामस्मरण अंतःकरणाच्या तन्मयतेने झाले पाहीजे. नामाशिवाय मनुष्य जन्माची गोडी लागत नाही.